Dure nazomer

Je wordt er vast en zeker erg blij van, zo'n ongekend mooie nazomer. Vanmiddag bijna dertig graden. Dat is zeker voor september geen zekerheidje. Lekker in korte mouwen naar je werk. Lunchen in het park. En je jas kan thuis aan de kapstok blijven hangen. Het kan mijn Celsus-deformatie zijn, maar ik zie vooral de problemen van dit weer. Ze drijven, zo weet ik sinds vandaag, de zorgkosten op. Met dit weer je jas aan de kapstok laten hangen, en de rekeningen stromen binnen bij de zorgverzekeraars.

De huisarts van mijn oma, heel lang geleden, had geen beste reputatie. Met welk euvel je ook bij hem langsging, hij gaf altijd hetzelfde advies: 'u moet zich warm kleden'. Mijn moeder drukte het me het ook altijd op mijn hart. 'Naar buiten, jas aan'. Sinds ik mijn ouderlijk huis heb verlaten, pas ik die regel een stuk minder vaak toe. Het is immers een fabeltje, dat je verkouden wordt, zonder jas.

Kan best wezen, maar sinds vandaag gaat de jas toch weer gewoon aan. Belgisch onderzoek toont aan, zo las ik deze week in De Standaard, dat sterke temperatuurdaling de kans op hartfalen vergroot. Tegen hart- en vaatziekten stoppen we dus niet alleen met roken, eten we gezond en blijven we in beweging. We gaan weer doen wat mijn moeder destijds al wilde: naar buiten, jas aan. Nou vooruit, vandaag overdag hoeft dat niet. Maar neem hem vooral wel mee naar je werk.

Vanavond, als het te fris wordt op het terras, als de zon achter de bomen verdwijnt, dan stap je op de fiets terug naar huis. Met de jas aan, om te voorkomen dat koudereceptoren op de huid het zenuwstelsel stimuleren tot de afgifte van catecholamines in het bloed. Dat verhoogt de bloeddruk, verhoogt de kans op hartinfarcten en daarmee de zorgkosten.

Menno Aarnout, werkte de afgelopen drie jaar voor de Europese Unie in Guyana op het gebied van gezondheidszorg.