Oplopende vakantiekosten

De week is weer begonnen. Een werkweek, om precies te zijn. Zes weken vakantie zitten er op. Vraag me niet hoe het kan, zo lang op vakantie als onbezoldigd zorgblogger bij de Celsus Academie, maar ik heb ervan genoten. En aan gezondheidszorg, laat staan de oplopende zorgkosten, heb ik al die tijd geen seconde gedacht. Zojuist las ik dat de werelddekking van mijn zorgverzekering mogelijk gaat sneuvelen. De minister van VWS heeft een wetsvoorstel met die gevolgen in voorbereiding. Dat schijnt een besparing van 60 miljoen euro per jaar op te leveren, op te hoesten door de wereldreiziger.

Niet geheel gespeend van eigenbelang ben ik natuurlijk tegen. Waarom kan de vakantieganger in België zich wel collectief tegen zorgkosten verzekeren en een vakantieganger in Indonesië niet?  Dat levert me extra administratieve lasten op. En bovendien, wat gaat mij dat financieel wel niet kosten? Ik heb er meteen maar even een sigarendoosje bij gepakt. Volgens het CBS (Statweb) gaan we in totaal ongeveer 37 miljoen keer per jaar op vakantie. Een kleine tien procent (3,3 miljoen) van die vakanties wordt gevierd buiten Europa. De verzekering gaat me dus gemiddeld al gauw twee tientjes per verre vakantie kosten. Schandelijke ontwikkeling.

Tijdens de vakantie denk ik niet aan zorgkosten. Misschien is het maar beter om in tijden dat ik aan zorgkosten denk, niet met de vakantiekosten bezig te zijn. Eén dag thuis, en ik zit me alweer op te winden.

Menno Aarnout, werkte de afgelopen drie jaar voor de Europese Unie in Guyana op het gebied van gezondheidszorg.